Ψυχανάλυση

Η Ψυχανάλυση αποτελεί μία πλήρη θεωρητική και πρακτική προσέγγιση στον ανθρώπινο ψυχισμό. Ορίζει ως ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του γνωρίσματα την ύπαρξη του ασυνειδήτου και την ύπαρξη ενδοψυχικών συγκρούσεων. Το ασυνείδητο αποτελεί τον χώρο που δεν εμπίπτει στον χώρο της συνειδητής μας γνώσης και οι ενδοψυχικές συγκρούσεις αφορούν σε διλληματικούς προβληματισμούς, η επίλυση ή μη των οποίων καθορίζουν κάθε φορά την αίσθηση ηρεμίας, πληρότητας και ισορροπίας του ατόμου.

Κλινικά και πρακτικά αφορά στην ψυχοθεραπευτική τεχνική της ερμηνείας τόσο της λεκτικής όσο και της μη λεκτικής επικοινωνίας του κάθε ανθρώπου, μέσα στο ψυχαναλυτικό δωμάτιο κατά την διάρκεια της ψυχαναλυτικής συνεδρίας, που στοχεύει να καταστήσει σε βάθος κατανοητό αυτό που βιώνει ο άνθρωπος ως ακατανόητο, επίπονο, δυσλειτουργικό και ανεξέλεγκτο.

Προκειμένου αυτό να επιτευχθεί κι εν τέλει κάποιος να ανακουφισθεί από την όποια ψυχική του αναστάτωση και δυσφορία είναι απαραίτητη και η ενεργός συμμετοχή του, δια μέσου των ελευθέρων συνειρμών του, η αναφορά, δηλαδή, σε οτιδήποτε εκείνος θέλει ελεύθερα και χωρίς να λογοκρίνει τον εαυτό του. Βαθύτατης ψυχικής σημασίας και χρησιμότητας για την ψυχανάλυση είναι και τα όνειρα που βλέπει κανείς στον ύπνο του, τα οποία η ψυχαναλυτική τεχνική δύναται να νοηματοδοτήσει, φέρνοντας έτσι τον άνθρωπο που ζητά την βοήθεια της σε περισσότερη επαφή με τον εαυτό του και ωθώντας τον προς την επίλυση των εσωτερικών του διλλημάτων. Τέλος, δίνεται έμφαση στην ερμηνευτική διαδικασία και στο πώς βιώνει το άτομο την ψυχανάλυσή του και την σχέση του με τον ψυχαναλυτή του.

Είναι γεγονός ότι το έντονο άγχος, η διαρκής διέγερση, η μόνιμη αμφιβολία και αναποφασιστικότητα, οι επαναλαμβανόμενες εξαντλητικές σκέψεις και πράξεις, οι λάθος επιλογές, οι συνεχείς αποτυχίες, το βαρύ συναίσθημα πόνου ή ακόμα και κενού, η αίσθηση απόστασης από τους άλλους, η νοσταλγία χαμένων επιλογών, ο ταυτόχρονος θυμός με την αγάπη για σημαντικά πρόσωπα, μία σεξουαλική ζωή χωρίς απόλαυση είναι το αποτέλεσμα εσωτερικών συγκρούσεων που καταπονούν έντονα τον ψυχισμό, καταναλώνουν την ενέργειά του και τον καθιστούν ανήμπορο να συμμετέχει στη ζωή ενεργά και δημιουργικά και να αντλεί από αυτήν ευχαρίστηση, ισορροπία και πληρότητα.

Με την βοήθεια της ψυχανάλυσης θα έρθει σε επαφή και θα γνωρίσει τα ψυχικά ζητήματα που δεν θέλει να αγγίξει αφήνοντας τα σε εκκρεμότητα, αν και με την ψυχική δυσφορία που του προκαλούσαν ζητούσαν την προσοχή του.

Πρόκειται για ψυχικά ζητήματα που αφορούν σε εκείνες τις πλευρές του ψυχισμού που φοβίζουν το άτομο και δεν τις αγγίζει, καθώς είναι σκιερές και ομιχλώδης από την απώθησή τους στο ασυνείδητο. Εκεί επέλεξε να τις τοποθετήσει ο άνθρωπος και από εκεί αδούλευτες καθώς είναι επιμένουν να ασχοληθεί μαζί τους. Εκεί επέλεξε να τις τοποθετήσει η ίδια του η άρνηση να τις αντιμετωπίσει, με αποτέλεσμα ο ίδιος να αποξενώνεται και να αποκόβεται από κομμάτια του εαυτού του, μετατρέποντας το εύρος του σε κάτι πολύ μικρότερο. Εάν σε αυτό προσθέσουμε την απομύζηση της ψυχικής του ενέργειας, που θα μπορούσε να διοχετεύει σε άλλες πιο δημιουργικές δραστηριότητες της ζωής του, τότε είναι φανερό πόσο ολοένα ψυχικά φτωχότερος και πιο ανήμπορος καθίσταται κάποιος.

Στο τέλος του κοπιαστικού ψυχαναλυτικού ταξιδιού, όμως, θα αισθάνεται λιγότερο φοβισμένος, πιο εμπλουτισμένος, απαρτιωμένος, πλήρης και ικανός να σχετίζεται, να δημιουργεί και να απολαμβάνει.